Je hebt gelijk. Hoe voelt dat als iemand dit tegen je zegt? Ik word er op de een of andere manier altijd heel blij van. Of wanneer anderen tijdens een discussie zeggen dat ik gelijk heb. Heel fijn! En dit terwijl ik weet dat iedereen zijn of haar eigen waarheid heeft. Dat iedereen op zijn of haar manier kijkt. Een mening die veel gedeeld wordt, hoeft namelijk nog niet de waarheid te zijn.
Feit of mening?
Natuurlijk zijn er feiten, maar over het algemeen hebben we het over meningen. Een feit is iets wat je kunt controleren en voor iedereen hetzelfde is. Het is als het ware afgesproken. Bijvoorbeeld 1 + 1 is 2. Een mening is voor iedereen persoonlijk. Wat we vaak doen, tenminste waar ik mezelf nogal eens op betrap, is dat ik de ander graag wil overtuigen van mijn mening. Want voor mij is het namelijk echt zo, de waarheid, zeg maar. Maar het lastige is, is dat een ander een hele andere mening kan hebben en dus een andere waarheid. En dit heeft te maken met onze overtuigingen. Een overtuiging is namelijk hoe jij denkt over jezelf, de ander en de wereld.
Hoe dan?
Simpel. Je ziet de wereld door de ogen van een bril met jouw overtuigingen. Een overtuiging moet namelijk in jouw brein kloppen, anders geeft het stress. Ik zal een voorbeeld geven. Iemand heeft de overtuiging dat mensen die in luxe, dure auto's rijden, geen oog hebben voor de armoede in de wereld en met geld smijten. Als ze dan iemand leren kennen die daadwerkelijk een luxe, dure auto rijdt en ook nog veel geld geeft aan goede doelen, milieubewust is, etc. dan is dit een uitzondering. In je hoofd maak je namelijk het verhaal zo, dat je overtuiging alsnog klopt. Anders geeft dit stress in je brein. En door het verhaal zo te maken dat het alsnog klopt, voorkom je dit. Dit gebeurt trouwens niet bewust, maar onbewust. Zo blijft de wereld voor jou overzichtelijk.
Een ander voorbeeld is als iemand de overtuiging heeft: “ik ben lelijk” dan kun je nog zo je best doen iemand te overtuigen van het tegendeel, het komt niet binnen.
Wat dan wel?
Als ik in een meningsverschil kom met, bijvoorbeeld, mijn partner, dan kunnen we een hele heftige discussie hebben en er niet uitkomen. Met name bij geliefden komt er dan vaak de overtuiging bij : “ik word niet gehoord” of “hij/zij begrijpt het niet”. Je gaat dan extra je best doen om ervoor te zorgen dat de ander je juist wél hoort en/of begrijpt (dus de ander overtuigen).
De volgende keer, houd je in je achterhoofd dat de ander hier waarschijnlijk een andere overtuiging op nahoudt en het dus anders ziet. Hij of zij kan het soms zelfs niet anders zien omdat het dan niet overeenkomt met zijn/haar overtuiging. Dat is geen onwil, dat is hoe je brein werkt.
Dan is de vraag: ga je voor je gelijk of ga je voor je geluk? Ofwel: agree to disagree. Besef dat ieder het op zijn of haar eigen manier ziet. Het geeft zo veel ruimte door te zeggen: “ik hoor wat je zegt, maar ik zie het niet zoals jij het ziet”. Je laat daarbij de ander in zijn of haar waarde. Niet altijd even makkelijk, wel ontzettend helpend! Dan ga je namelijk voor je geluk in plaats van je gelijk. Is dat altijd even makkelijk? Nou, nee, maar uiteindelijk brengt het je wel veel meer. Je kunt een ander namelijk niet overtuigen.
En natuurlijk is het niet zo dat je overtuigingen altijd hetzelfde blijven. Deze veranderen doordat je dingen meemaakt, leest, hoort enz. Dus als je merkt dat iemand een andere mening heeft, wordt dan eens nieuwsgierig. In plaats van degene te overtuigen van het tegendeel, ga eens echt het gesprek aan en vraag door. Mijn mening is dat je een ander alleen van standpunt of mening kunt laten veranderen doordat hij/zij dit zelf inziet en hier dus ook zelf voor kiest.
En daar kun je het mee eens zijn of niet 😉
Auteur: Simone Wopereis
