Waarom het belangrijk is om niét van je stress af te willen (en wat je dus beter kunt doen). Huh…?
Hoezo niet van m’n stress af willen? Weet je niet hoe vervelend dat voelt? En wat het me kost aan energie? Ja, dat weet ik. Ik heb in m’n leven veel stress en angst gekend en ik wilde niets liever dan ervanaf. Het belemmerde me om voluit te leven, om te genieten, om ontspannen en gelukkig te zijn. Het weerhield me ervan om mezelf te laten horen en zien. Wat heb ik een zelfhulpboeken gelezen! Seminars gevolgd. Opleidingen gevolgd. Bij coaches en therapeuten gezeten. Ik had een vrijstaand huis kunnen kopen van al deze investeringen!
Natuurlijke reactie
Het is een natuurlijke reactie dat je van je stress af wilt. Vertrouw me, er is niks mis met je. Op het moment dat je stress voelt, gebeurt er van alles in je lichaam, wat ervoor zorgt dat je je onprettig voelt. Om dat onprettige maar niet te voelen, vluchten we ervan weg of vechten we ertegen.
Wat doe jij? Vlucht jij van je stress? Schenk je nog maar een glas wijn in? Of een hele fles? Vecht jij tegen je stress? Doorgaan, doorgaan, doorgaan… Mij zullen ze niet klein krijgen! Ik ben een vluchter. Ik trek me terug in mezelf. Houd me in. Stop met mijn talenten en kwaliteiten te delen. En… neemt de stress daarmee af of voel je je dan juist nog beroerder? Ik vermoed het laatste.
En dat is logisch. Je houdt je stressrespons in stand door tegen je eigen stress te vechten of ervoor te vluchten. Je komt in een negatieve vicieuze cirkel.
Hier en nu
Ik heb een vraag voor je. Waar ben je meestal met je aandacht? In het verleden, in het hier en nu of in de toekomst? Mensen met veel stress zitten vaak met hun aandacht in het verleden of in de toekomst. Accepteren dat je in het hier en nu gestrest bent, geeft rust. Je stopt het gevecht of gevlucht tegen de stress. Het hoeft niet weg. Hè hè….
Ik heb lang gedacht dat ik pas gelukkig zou zijn als ik ontspannen zou zijn. Nou, dat lag dus altijd in de toekomst. Of dat ik pas OK zou zijn als ik geen klachten meer had. Ken je dat?
Chronische migraine
Een paar jaar geleden had ik een periode met chronische migraine. Erg pijnlijk. Ik kon niet meer functioneren. In het accepteren en erkennen dat ik migraine had, verdween 50 procent van de pijn. Ik kon weer functioneren. Doordat ik het accepteerde, kon ik ook weer met mijn aandacht naar de pijn en luisteren naar wat het me eigenlijk te vertellen had. Ik realiseerde me dat ik erg veel druk op mezelf had gelegd bij een opdracht. Op het moment dat ik dat patroon kon doorbreken (één van de dingen die je leert bij de training van Ander Leven), verdween de migraine.
Ik weet het, het klinkt heel tegenstrijdig: accepteer je stress. Maar kijk maar eens nieuwsgierig wat er gebeurt als je het doet. Misschien kun je weer voelen wat er in je lichaam gebeurt. Wat het nodig heeft. Wat het je wil laten weten.
En vanuit de rust die dat brengt, kun je je volgende stappen zetten en keuzes maken die goed zijn voor jou.
Auteur: Meer Fennema, hoofdtrainer Ander Leven
Wil je op de hoogte blijven? Volg ons op:
